Już jakiś czas temu przyznałam się do tego, że mam słabość do kobiet „naturalnych”. Mam wrażenie, że nie do końca udało mi się ubrać w słowa to co mam na myśli, dlatego dzisiaj postanowiłam dla odmiany ubrać siebie. Przy tej okazji chciałabym wam też pokazać kobietę, która jest dla mnie ikoną takiej naturalności i której …
Miesiąc temu wymieniłam zawartość swojej szafy. Otworzyłam pudło z zeszłorocznymi letnimi sukienkami. Głos rozsądku podpowiadał mi, że 1/3 z nich nadaje się do kosza, a 1/3 jest już na tyle zniszczona, że powinna wylądować w półce z napisem „po domu”. Idąc tym tokiem myślowym i przeliczając części trzecie na sztuki, wynik nie przedstawiał się zbyt …
Zależy od niego tak wiele, ale nie poświęcamy mu często ani minuty dziennie. Nie myślimy, nie dbamy, dopóki nie zacznie dokuczać. Dopóki sam nie udowodni nam, jak bardzo jest ważny. Jak zwykle zaczynamy działać kiedy jest już za późno. Jak byłam młodsza, Babcia Rózia ciągle krzyczała za mną „Cycek do przodu!”. I w tym jednym …
Zwykle z wyjazdów przywoziłam jakieś drobnostki dla bliskich. Od kilku lat kupuję upominki również sobie. To z jednej strony mój sposób na utrwalenie błogiego czasu odpoczynku, a z drugiej podtrzymanie zachwytu nad nowo poznanym krajem. Zachwyt ten niewiele ma wspólnego z nostalgią, romantycznymi wspomnieniami miejsca, które odwiedziłam czy oglądaniem wielokrotnie tych samych bibelotów. Mój zachwyt …
Kiedy tuż po 1900 roku Poiret zaprojektował we Francji pierwsze spodnie dla kobiet, ktore w zasadzie przypominały bardziej spódnicę, posypały się słowa krytyki i oburzenia. Potępiano ich „haremowe” pochodzenie ( inspirowane były orientem) i jedynie najodważniejsze kobiety gotowe były je nosić. W Polsce jeszcze w latach 30, 40-tych, w rozlicznych poradnikach pisano, że noszenie spodni …
Zielony kolor miał dla mnie zawsze w sobie coś odpychającego. Kojarzył mi się z żywiołowością, nadzieją, pozytywnym nastawieniem. A biorąc pod uwage fakt, iż radośni ludzie od zawsze budzili we mnie jakiegoś rodzaju niepokój, staje się już zupełnie jasnym dlaczego omijałam zielony szerokim łukiem. Pamiętam jak wiele lat temu, kiedy byłam jeszcze studentką, poszukiwałam współlokatorki …
Czuję się obecnie tak rozpieszczona pogodą jak dziecko buszujące między odpustowymi kramami. Chodzę z głową w chmurach i uśmiecham się do słońca. Podobaja mi się nawet chwasty, które wyrosły w moich balkonowych donicach pod nieobecność kwiatowych lokatorów. Chwilo trwaj! Wiosna przyszła w tym roku w postaci lata i od razu zwiewne sukienki z zapomnianej czeluści …
Dress code pediatry- kolorowa bluza najlepiej w różu lub błękicie, kwiatuszki, stworzonka, klapki w ciapki. Można rzec szczyt kiczu! A gdzie w tym wszystkim stereotyp lekarza w wykrochmalonym białym kitlu, przyozdobionym granatowym stetoskopem, który budzi zaufanie I szacunek rodziców? Co poszło nie tak, że lekarze porzucili dbałość o nieskazitelność swojego kołnierzyka ? Gdzie się pogubili …
Nieee, znowu nie rozmroziłam mięsa na obiad. Już wczorajsze naleśniki z Nutellą były erupcją mojej pomysłowości. – Gdzie są klucze do samochodu?- głos Pana Golisa sprowadza mnie na ziemię, a w zasadzie do kuchni I spostrzegam, że Magda grzebie w koszu, Baśka ściąga obrus, potrącając szklankę po kawie, która z brzękiem uderza o podłogę, a …
Oglądaliście film Annie Hall Woody’ego Allena? To jeden z moich ulubionych filmów tego reżysera. Nowy Jork w tle, cudowna, młodziutka Diane Keaton i te błyskotliwe dialogi. Jak choćby ten, opisujący podejście do życia wg. Alvy’ego: Dwie kobiety spędzają wczasy w pensjonacie. Jedna mówi: „jakie tu mają niedobre jedzenie”, a druga dodaje: „no i w dodatku takie …
